Mutlu Anneler Mutlu Bebekler


Son yazımdan bu yana hayatımda çok pozitif değişimler yaşadım .

Öncelikle ev işlerini saldım . Yemek yapamayınca '' Aman canım benden kıymetli mi ? '' deyip kahvaltıya dadandım . Anne topuzumu açtım . Sürekli aynı yerden topladığım saçlar saç derimi havasızlıktan mahvetmiş. Neredeyse kel kalacakmışım :)
' Doğum kilolarına veda ' sloganıyla -3 kiloyu gördüm tartıda. Göbekte 6 cm incelme de ballı kaymak oldu yanında :)  ' Hayır ben yemeyeceğim' cümlesini sıkça kullanır oldum son haftalarda. Ayyy ne mutlu bana :)
 ( Kafiyeden öldüm )


İlk fırsatta 2 arkadaşımla birlikte akşam dışarı çıktım . Ömer'i istop oynar gibi babasının kucağına bıraktım :) Evde isyan fitilini ateşleyip '' Akşam ben yokum Ömer'le baş başa kalacaksınız '' deyince Mustafa bir gerildi, ama ben kapıdan çıkar çıkmaz Ömer'i uyutma denemesi başarı ile sonuçlanınca  oda bir güzel film keyfi yapmış kafasını dinlemiş. Baba oğul sorunsuz geçirmişler Bu  güzel akşam gelecek firarlarımın önünü de güzelce açmış oldu :) 
Minicik bir özgürlük hissiyatı bile pek çok şeyi değiştirdi . Eve döndüğümde çok huzurluydum :)


Kendimi minicik şımarttığımda, birazcık iyi hissettiğimde nasıl daha katlanılabilir, daha pozitif, daha mutlu, daha geçimli bir insan olduğumu gördüm :) 




Uyku eğitimi kalıbından çıkıp,beceremediğimizi kabul edip, bu konuda da rahat takılmaya karar verdim. Neticede ben işe başlayınca ne bakıcısı , ne de kayınvalidem benim uyku eğitimime uymayacaklar. Ben gerildikçe gerginliğimin Ömer'e de geçtiğini göz önüne alırsak, boşa kürek çekiyorum dedim. Gerçi işin tuhaf yanı  '' Yemişim uyku eğitimini yeaaaa '' dediğim günden beri garip bir düzenimiz oldu :) 40 dakikadan 1 dakika fazla uyumayan bebenin, 2 saat kesintisiz uyuduğunu gördü bu gözler :)
 Ama eğitimsizliğin içinde tek kuralım var . Ayakta sallamamak .
( Kural dedim ya kesin sallamak zorunda kalırım bundan sonra )
Demek ki neymiş ? Çok kasmamak gerekiyormuş. Gerginlik olllduğu gibi bebeğe geçiyormuş!
1 dakikalık ayak üstü meditasyon, derin nefes ve gevşeme herşeyin ilacıymış.


Kafamdaki '' Ayyyy işe başlamadan odasında uyumaya alışsa bari'' düşüncesini de uygulamaya koydum.
(Mikemmel annelik kırıntılarıyla bir yandan hala bazı şeyleri kalıba sokma peşindeyim tabii )
 Yine başaramadık :)  Ne Ömer ,ne ben daha ayrılmaya hazır değilmişiz. Yanı başımda onu görememek uykularımı kaçırdı bütün gece . Ömer'de saat başı çığlık çığlığa ağlayarak uyandı zaten . Sabahları onun gülücükleriyle , kendi kendine konuşmasıyla uyanmaya çok alışmışım. Artık kalıba girmek , zırt eğitimi , pırt eğitimi diye dertsiz başıma dert açıp, gerim gerim gerilmek gibi bir niyetim yok . Zaten bebeğin olağan gelişim sürecinde herşeyi zamanı geldiğinde sırasıyla yaşıyoruz.
Yani artık kuralcılık yok ,
İçgüdüsel annelik var !
Orta yolu bulmak var ! 
Huzur var :)

Özetle ,
Slogan şu , Mutlu Anneler ,Mutlu Bebekler :) 


5 yorum:

  1. Canım benim ne güzel yazmışsın!!!
    Şimdilik bana bi faydası olmaz ama
    Kim bilir belki o zamanlarda gelir
    Ne dersin??

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim canım :) Önden deneyimleyen biri olarak , o günler geldiğinde psikolojik desteği ben sağlayacağım sana :) Ben bocaladım ama seni bocalatmam :)

      Sil
  2. Yelizim super haber,okuması çok keyifliydi,senin mutluluğun yaziyada yansımış harikasın darısı başına diyor,seni ve omeri öpüyorum��

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim Duygu'cum :) Depresif girdaplarda savrulup dururken çabuk toparladım neyse ki :) Bende sarı şekerimi ve seni öpüyorum :)

      Sil
  3. Iki cocuk büyütmüs ve bir cocuk hastanesinin psikiyatri bölümünde 20 küsür yildir calisan biri olarak ben de diyorum ki: Kurallar cocuk egitiminde cok cok önemli. Belki su an böyle mutlu hissdeilirsiniz, su an öteki türlüsünü anlamak ve uygulamak cok zor gelir , cünkü sabir ister, zaman ister, istikrar ister, ama ilerde iyi ki yapmisim dedirtir.

    Cocuklar kurallara, ritüellere ve en sinirlara ihtiyac duyarlar, bunu bilincli yapmasalar ve dile getirmeseler de. Cünkü sinirlarini, kurallarini bilmek onlar icin bir nevi güvendir anneye babaya. Ne istediklerini , ne istemediklerini bilen, neyin dogru neyin yanlis oldugunu bilen, onlari koruyan, kollayan ebeveynlere ihtiyaclari vardir. Ne istediklerni bilmeyen, istikrarsiz, biraz mizmizlanip yaygara yapinca kendine güvenemeyip, pes eden ve istedigini yapmaya izin veren anneye babaya degil (genel anlamda konusuyorum su an)

    O parmakliklar bir ceza, özgürlügü kisitlayan birsey degil, bilakis koruyan(yataktan düsmesine, cikip kendine zarar verebilecek seyler yapmasina engel olan) ve baska özgürlükler saglayabilen seyler olabilir bazen. Örnegin bir evin duvarlarini düsünün. Bir sinirdir (noktasiz i harfim yok klavyemde, kusura bakmayin, ama anliyorsunuz ne yazmak istedigimi eminim) o duvarlar da bir sinirdir ama ayni zamanda insanlari korur, kendi özgürlüklerimizi saglar o duvarlar kendi icimizde.

    Sinirlar ve kurallar cocuklarimizi sosyal olmayi ögretir, aile birligini ögretir. Karsidakine saygi duymayi, onun özgürlüklerine, onun sinirlarina saygi duymayi ögretir. Mesela "Babam su an uyuyor, ses yapmamaliyim, annem su an telefonda ya da biriyle konusuyor, sözünü kesip rahatsiz etmemeliyim" gibi.

    Cocuguna kurallar koymayi, otoriter ve istikrarli olmayi, cocuguna karsi sert ve sevgisiz olmayla karistiriyor bircok insan ve iste tam da burada hataya düsüyorlar. Asla birinin, digeriyle alakasi yoktur. Cocugunu delice sevmekle egitimini vermek, ögretmek, kurallar ve sinirlar koymak bambaska seylerdir ve her ikisi de mutlaka olmalidir.

    Elbette izin verilebilecek seyler vardir ve olmalidir, ama kesinlikle olmamasi gereken seyler herzaman kesinlikle olmamalidir ve izin verilen seyler herzaman yeniden izin verilebilir. Istikrar cok önemlidir cocuklar icin. Bugün böyle yarin söyle olmak cok yanlistir. Cocuk bocalar, kisiligi oturamaz.

    Mesela annelerin hep yaptigi yanlis sudur, herzaman söylerim:

    Bir misafirlige giderler, cocuk yaramazlik yapinca "Bak seni birdaha gezmeye götürmicem" der. Götüreceksin kardesim sen onu, herzaman götürecesin, bunu deme iste:)

    Ya da "sana birdaha seker almicam". Alacaksiiiin...:)

    Cocuk ne düsünecek bu durumda , yerlere yatip yirtinirken istedigim birsey olsun diye? "Amaaaaan, salla yaa, öyle dedigine bakma annemin. Nasilsa dediginde durmaz, bir dedigi bir dedigine uymaz, sonunda pes eder" Iste bu cok yanlis.
    Kararli olmak cok cok önemlidir.

    Off amma ahkam kestim he:) Lütfen yanlis anlasilmasin bu yazdiklarim, maksatim ukalalik yapmak degil, sadece cocuk egitiminde bazi seylerin önemini hatirlatmak ve vurgulamak istedim nacizane, yillardir cocuklarla ve cocuk psikologlariyla gecirdigim süre icindeki tecrübelerimle.

    Cok zordur cocuk egitmek cooook.... Herkese kolay gelsin ve umarim herzaman mutlu olursunuz:)

    YanıtlaSil