7. Hafta da uçup giderken ...

Artık 7. hafta içindeyiz geçen haftaya kadar ' benim küçük fasulyem ' diye sevdiğim bebişimin aslında mercimek büyüklüğünde olduğunu öğrenip yıkılmıştım . Hamile olduğunuzu öğrenir öğrenmez , farklı bir moda giriyorsunuz. Günler içinde hoooop diye içinizde bir canlının hissi olsun hemen karnım pıtırcık gibi çıkıversin , aman kendini hissettirsin , diye . Ama o işler öyle olmuyor - muş :) Süreç sizin istediğinizden çok daha yavaş ilerliyor aslında :)
Nazara inandığımdan çok fazla ifade etmek istemesemde benim minik mercimeğim henüz mide bulantısı bile yapmadı. İnşallah ve inşallah hep böyle gideriz. Çünkü eeen nefret ettiğim şeylerin başında geliyor mide bulantısı ve kusma :( Eğer böyle geçirirsem ilk 3 aylık dönemi ,minnet borcumu ödeme adına , uykusuz gecelerde hiç gık demeden bebişimin başında sabahlayacağım :)

Haberi aldığımdan beri anın tadını yaşamaya başladım diyebilirim . İşten eve gelince tek yaptığım ayaklarımı uzatıp saatlerce kitap okuyup , televizyon seyretmek oluyor. Akşam yemek yapma olayında  ise ' ay bana kötü koktu , kusucam galiba ' diye ufacık, minicik  ajitasyon ekleyerek , sevgili kocacım tarafından azcık şımartılıyorum :) Bazen ise  kayınvalidem yada yakın akrabalarımda geçiştiriyoruz . Bide arada canım birşeyler istiyor, misafir olarak gittiğim akşam yemeklerinde bulduğumu değil , umduğumu yiyiyorum  :)

Tüm benim gibi çiçeği burnunda anne adaylarına tavsiyem ; psikolojinizi, internette üzerinize sinek konsa ' aman noolcak şimdi, vah vaaaah ' sitelerinde geçirmeyin. Ruhunuzu olabildiğince rahat bırakın. Ben mesela ezelden beri çok fazlaca canım sıkıldığı için haber izlemeye bile ara verdim. Söylemesi ayıp bende bir panik atakgiller ailesi üyesiyim. ( Haber izlerken ağladığım, anlık ruhsal çöküş yaşadığımı bile biliyorum ) ! Bu yüzden beni tedirgin edecek şeylerden uzak duruyorum , kendimi ve psikolojimi zorlamıyorum , iş yerinde ' aman o bana laf soktu , keşke böyle deseydim! amaaaan büyüklük bende kalsın triplerine girip sonra günlerce için için kendi kendime kavga etmiyorum . 9 ay da büyüklük bende kalmayı versin ! Bugüne kadar kaldı da büyüklükten başım göğe mi erdi :) İçimde tutmuyorum ve böyle çok mutluyum :)

Önümüzdeki hafta artık fasulye boyuna ulaşmasını umut ettiğim mercimeğimin , kalp atışlarını dinleyeceğiz Allah 'ın izniyle :) Tabi o zamana kadar bir bayram curcunası var ki, eminim bu bayram 3 aya kadar saklama kararı aldığımız bebeğimiz , sağır sultan tarafından bile duyulacak! Doktorumun ,kocan dışında kimseyle öpüşmeyeceksin demesine rağmen , haberi alan herkes  şap şup,  şapırtada şapırtada beni öpecek :S ve ben nefesimi tutup masuscuktan öpüyormus gibi yapıp , nefessizlikten boğulma moduna geçeceğim !

Bu haftanın şikayetleri ise kabızlık , sık idrara çıkmak ve kasık ağrıları !

Ama olsun , herşeye değer içimde bir mercimeğin  varlığını bilmek !

Herkese Mutlu Bayramlar ,


Devamını Okuyun...

HAKKIMIZDA :)


Ben , 7 Eylül saat 11:00 de 4 haftalık hamile olduğunu öğrenen , yeni , yepyeni bir anne adayıyım. 3 yıllık mutlu evliliğimize , mutlu bir çocuk dünyaya getirmeye karar vererek , torun da torun diye inim inim inleyen ailelerimize derin bir 'OOOOOH ' çektirmiş bulunmaktayız. 9 eylül eşimin ailesi için , 11 eylül ise bizimkiler için bayram havasında kutlandı :)

Eşim ve ben turizmci :( olduğumuz için elbetteki 3 yıllık evliliğimizin 3 yılını da normal çiftler gibi  geçiremedik.  Pek çok sefer kendimi , gece vardiyasına koşarken, eşimin iş çıkışında dışarıda sadece bir akşam yemeği vaktinde görüp, ardından  hiç bir zaman haz etmediğim topuklu ayakkabıların tepesinde Arap misafirlerle tarzanca anlaşmaya çalışırken buluyordum .

Bir de askerlik detayımız var ki hayatımın en en en hatırlamak istemediğim bölümünü oluşturan !! Daha 6 aylık evliyken kocamı , havaalanından salya sümük Sivas 'a gönderip , eve geldiğimde yerde onun herzamanki gibi  kapı girişinde yuvarlak şekilde çıkardığı ( daha doğrusu sıyrıldığı ) pijamasını bulup ( ki bu durum pek çok sefer kavga konusu olmuştur ! ) dövüne dövüne ağlamışlığım  da vardır.

Yani 3 yılımız ayrılıklarımız nedeniyle zaten laylom cikcik geçmedi ama neyseki 1 yıl önce 2 mizde ' ' normal çiftlerin ' çalıştığı türden 2 ayrı iş bulup akşamları ' normal insanlar ' gibi eve gelir olduk yetmedi izin günlerimizi de ayarladık ! İnanılır gibi değildi ilk zamanlar çocuklar gibi şendik ! Hele izin günlerimizde ne yapacağımızı şaşırırdık  :) Ama sonra tabi bu duruma fazlası ile alıştık !!!

Aslında 1 yıllık düzenli evliliğimizin ardından , evimizde gece gündüz ciyak ciyak ağlayan bir ses olsun istedik :)

Kısacası biz 2 buçuk kişilik küçücük bir aileyiz. 3 kişi olacağımız günü ise heyecanla bekliyoruzz :)



Devamını Okuyun...